چنارهای شهر من

کسی برای چنارها نمی نویسد.

می گویند پاییز است و فصل عاشقی

پاییز است و هوای قذم زدنهای دونفره

می نویسند از باران پاییزی که به یکباره انگار مادر آسمان ابرهایش را می تکاند و بی وقفه بر سر زمینیان فرو می ریزد.

از چترهای رنگ رنگی تک نفره که دونفره های عاشقی را به سختی در دل خود می چپاند.

از دستهایی که جیب لباس خود را گم کرده اند از رنگهایی که با رنگ نارنجی و زرد پاییز یکی شده اند

اما کسی برای چناهای شهر من نمی نویسد.خیابان های شهر من طاقی از چنار دارند.چنارهایی که به یکباره با هوای سرد 

پاییزی لرز به جانشان می افتد، برگهای زرد و نارنجی خود را باد پاییزی سپرده و بی هیچ سماجتی جدا می شوند و آنوقتست

که ما آدمها چه سرخوشانه با صدای خش خش زیر پاهایمان مست می شویم.

چرا کسی برای چنارها نمی نویسد